90 minutes in heaven.
Wat een prachtige film, gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
De hemel is echt!
Ik heb het ervaren toen ik de film keek!
Een korte beschrijving van de film.
Een gelukkig en gelovig gezin waarvan de man pastoor genaamt Jo, een zijn gelovige vrouw Eva en hun 3 kinderen.
De man was op weg om ergens te preken en het regende erg hard.
En de laatste woorden die de man onderweg zei waren ik geloof in God de Vader en dat Jezus Christus de Zoon van God is.
Ik geloof in de HG en ik geloof in de belijdenis en ik geloof in de doop en het 1 zijn in Christus en BAM!!!
Hij werd overreden door een grote vrachtwagen en er was niks meer over van de auto, de man was opslag dood. Helemaal verbrijzeld lag hij vast in wat eens een auto leek, vast tussen de wrakstukken.
Alles werd afgezet en de man werd opslag dood verklaard.
De brandweer de politie en ambulance kwamen ter plaatse want er waren nog meerdere auto's bij het ongeluk betrokken vanwege het slechte weer.
Er kwam een andere man aanlopen die niet bij het ongeluk betrokken was maar een "seintje van boven kreeg" om naar het ongeluk toe te gaan.
Hij liep naar een agent toe en vroeg of er nog iemand geestelijke steun nodig had en de agent wees richting 2 andere mensen die het ongeluk wel hadden overleeft.
En zei de man:
God zegt me dat ik naar degene moet gaan die door de vrachtwagen is overreden en de agent zei:
Er ligt al een zeil over het wrak heen want er is niks meer over van de auto en het ziet er vreselijk uit meneer.
Toen zei de man, ik ben dominee en ik heb gediend in de Vietnamoorlog.
En de dominee langzaam naar de auto.
Hij klom in het wrak en de bestuurder was onherkenbaar, dit deerde niet want God had de dominee geroepen om naar die auto te gaan en te gaan bidden voor het slachtoffer.
Hij begon te bidden voor de man en kreeg een openbaring van God dat de overleden man in God en Jezus geloofde!
De dominee dankte de Heere hiervoor dat de man " thuis" was gekomen!
En met tranen in zijn ogen begon hij te zingen:
What a Friend we have in Jesus
So Faithful is He, Father we thank you
For your love💞🙏❤
Wat er toen gebeurde nadat de man die al 90 minuten morsdood was, hij begon zelf te zingen!😲🙏✌
De dominee dankte God huilend en klom uit het wrak en rende naar de agent en riep, kom snel want de man zingt!
Niemand wou hem geloven natuurlijk en verklaarde de man als knettergek maar de dominee zei: ik zal hier op het asfalt gaan liggen en rij over mij heen als het niet zo is!
De agent schudde zijn hoofd en liep heel rustig naar het wrak en voelde naar een hartslag en voelde nogmaals en hij viel zelf bijna neer want menselijk gezien is dit natuurlijk onmogelijk!
( maar voor God is ALLES MOGELIJK 😊)! 😇🙏💞
Uiteraard was daar ineens grote paniek, want hoe deze man uit de dinkytoy auto te krijgen😨
WE HAVE A HEARTBEAT!!!
De auto was amper open te krijgen maar er was haast en het moest voorzichtig.
Het was een vreselijk lange pijnlijke weg die de man nog moest ondergaan, hij had zoveel pijn want er was niks meer over van de auto maar ook bijna niks meer van de man.
Zijn armen benen bekken, bijna alles was verbroken en verbrijzeld.
Hij werd naar het ziekenhuis gebracht en hij was wakker en schreeuwde het uit van de pijn!
Toen de man daar aankwam hebben ze georobeert im hem te stabiliseren maar winderbaarlijk had hij geen hersenletsel!
Zijn toestand was zo'n kritiek dat de artsen hem geen schijn van kans gaven en verwachte dat hij de avond zelfs niet zou halen.
Zijn vrouw gaf les op school en werd uit de klas gehaald en kreeg te horen dat haar man een zwaar ongeluk had gehad en stervende was.
Het ziekenhuis belde en ze kreeg haar man aan de telefoon die iemand vasthield en hij zei tegen zijn vrouw,
Im so sorry Eva I love you & the kids pls come and take me home pls😢
In het ziekenhuis hadden ze de middelen niet en hij werd overgebracht naar een traumacentrum.
Zijn vrouw was er eerder dan haar man en zag hoe haar man binnenkwam waarop een operatie van maar liefst 11enhalf uur duurde.
"Later nog eens iets van 60 operaties😣"
De ouders van de vrouw namen de kinderen onder hun hoede zodat ze bij haar man kon blijven.
De arts liet haar röntgenfoto'szien en het zeg er vreselijk uit, bijna al het bot was weg en hij had zogoed als geen dijbeen bot meer alles was totaal verbrijzeld, zijn benen en een gebroken bekken en van 1 arm ook alles verbrijzeld.
De artsen wisten niet of hij dit zou overleven.
Allemaal ijzeren wielen en pinnen in ze lijf en dit was voor botaanmaak doordat het dagelijks werd aangedraaid!😦😣
Als er een infectie bij zou komen moesten ze amputeren.
Toen de man na een half jaar weer wat kon zeggen begon de ellende pas echt.
De man werd depressief en niks instreseerde hem meer.
Het enige waar hij aan kon denken was zijn ervaring van de tijd dat hij officieel dood was en God hem de hemel heeft heeft laten zien.
Er was alleen maar blijdschap in de hemel en hij zag alle mensen met wie hij ooit iets te maken had gehad in zijn leven.
Niemand had pijn en iedereen was gelukkig. Hij zag de poort van de hemel prachtige parelmoer en een fel licht zoals hij nooit heeft gezien. Hij heef Jezus zelf niet gezien. Er was ook geen tunnel zoals mensen wel eens ervaren, rechtstreeks naar de hemel.
De vrouw zei dat hij egoïstisch was want hij praate zelfs niet eens meer tegen haar want het enige waar hij nog aan kon denken was terug naar de hemel, hij vond zelf dat zijn leven klaar was op aarde.
De verzekering vergoede het trauma centrum niet meer en hij moest overgeplaatst naar een ander ziekenhuis.
De vrouw moest blijven werken voor de verzekering om daarna weer na haar man te gaan.
Tussentijd moest ze ook nog een ander huis zoeken met lagere lasten.
De vrouw werd steeds zo afgesnauwd zo genegeerd door haar man, ze kende haar liefdevolle man niet meer terug, die was weg, dit vertelde ze hem ook.
Hij dacht niet hoe zwaar zijn vrouw het had die al 4 maand lang naast zijn bed in een stoel en sliep. Later sliep ze in hun huis maar niet in het echtelijke bed, dit kon ze niet want het was niet haar bed maar van hun samen dus ze sliep op een ongemakkelijke bank.
Gelukkig had ze veel steun van geloofsgenoten en vrienden en familie, anders had ze het niet gered.
De man was erg benauwd en erg eigenwijs want voor hem hoefde het niet meer, toen wilden ze hem aan de beademing leggen en de man wilde niet, hij wou terug naar de hemel waar hij was geweest maar hij praate hier met niemand over.
Een oude vriend kwam hem bezoeken. Ook een pastor.
De man kon en wou niet meer zelf ademen, was teveel inspanning.
De familie had hem gevraagd om te komen omdat ze dachten dat die vriend hem wel kon overtuigen te om te gaan ademen maar er gebeurde heel iets anders.
De oude vriend pakte zijn hand en de man zei: ik ben uitgevochten, laat Jezus me maar komen halen, ik ben er klaar voor om terug naar de hemel en naar Jezus te gaan.
De vriend fluisterde zachtjes, vanaf nu nemen wij het van je over, jij hoeft niks meer te doen, wij gaan het vanaf nu voor je doe, hou vol vriend, heb vertrouwen, het komt allemaal goed en hij ging weer weg.
Die pastor nam contact op met alle kerken waar hij ooit had gesproken, hij reisde de wereld over dus in alle gemeenten werd dag en n8 gebeden over de wereld en uiteraard zijn eigen gemeente waar hij zelf pastoor van was.
Op een dag kwam er een oud pastor op bezoek waar de man als jonge jongen altijd heenging.
De vrouw deed alles op automatische piloot en raakte erg verdrietig en zei tegen haar man:
Jij bent niet langer de liefdevolle man waar ik mee getrouwd ben.
De man die je nu bent is een zelfzuchtige negatieve depresieve man die niks meer om zijn gezin geeft.
Je praat zelfs niet meer tegen de kinderen.
Toen liep zijn vrouw weg.
Hij begon te huilen in ze eentje in het ziekenhuisbed.
Want ze had ook nog gezegd als jij op je morfineknop drukt gaat jou pijn weg en niks boeit meer, maar onze pijn gaat er niet door weg!
Dus de oudere pastor kwam en vertelde hem precies wat hij nodig had op dat moment endat was niet echt een vriendelijk praatje.
Hij vertelde dat iedereen voor hem aan het bidden was en dat de mensen die van hem hielden door hem afstoten werden omdat hij geen hulp aanvaarde.
Hierdoor nam de man alle vreugde en zegen van het zorgen voor hem af wat met alle liefde werd gedaan door hem te verzorgen, en de zorgen, hij weigerde elke hulp op wat voor manier dan ook.
Hij was egoistisch eigenwijs en vreselijk koppig en TE TROTS!
Zelfs de verpleging snauwde hij af.
Hij nam het allemaal voor lief.
Zelf zorgde hij voorheen voor andere mensen, hierbij nooit stilgestaan hoe hij het zelf had gevonden als hij zelf zo zou worden afgesnauwd en net zo zelfzuchtig en egoistisch tegen hem zouden doen wat hij nu zelf deed.
Hij moest een keus gaan maken en tot besef komen dat God hem zo had gezegend met een prachtig gezin waar niks meer van over bleef als hij zo doorging.
Waarom God, waarom ik?!
Eerst laat U mij de hemel zien en vervolgens brengt U me weer tot leven, Waarom!?
Zodat ik met al deze pijn moet leven en misschien wel niks meer kan, haal me aub naar huis naar Uw huis de hemel.
Maar er gebeurde niks.
Maanden kropen voorbij en de man zwelgde in zelfmedelij.
Elke dag kwamen er mensen op bezoek maar hij zei niks.
De oudere pastor kwam regelmatig en heel langzaam bedankte de man de oude pastor voor zijn goedbedoelde advies.
De man had veel respect voor de oude pastor omdat de man wist dat hij het goed bedoelde.
De man ging nadenken en kwam tot het besef dat hij geen last was voor iedereen die van hem hield,
De gebeden begonnen zijn werk te doen.
Hij ademde zelfs weer zelf!
Schaamde zich steeds meer voor zijn ondankbare gedrag en het ging steeds beter.
Nog steeds wist de man niet waarom God hem had laten leven.
Na ongeveer een maand of 8 vonden de artsen dat het tijd was om na zijn ontslag toe te werken.
Het nieuwe huis was gelijkvloers en er stond een bed in de woonkamer.
De dag van zijn ontslag werd de man per ambulance naar huis gebracht.
Alles was versierd welcome home en er hingen ballonen, iedereen stond bij het huis om hem te verwelkomen.
Zelf was hij niet zo blij want toen hij daar lag zag hij dat zijn vrouw met de kinderen aan tafel zat te eten en huiswerk te maken.
Als zijn vrouw moest werken en de kinderen naar school moesten waren er allemaal geloofsgenoten die elkaar afwisselen om bij de man te zijn.
Op een dag kwam zijn oude vriend op bezoek die ook pastor was en de gebedslijn op gang had gezet.
De man zat rechtop in bed met nog steeds pinnen en wielen in arm en been.
Hij vroeg hoe het met hem ging en hij zei dat hij nooit meer als pastor door het leven kon gaan en dit ook niet wou.
De vriend vroeg of er iets was dat hij wou vertellen en de man zei ja en nee maar ik word toch niet geloofd.
De vriend zei vertel maar ik luister en verklaar je niet voor gek.
De man vertelde dat toen hij was overleden tijdens het ongeluk hij in de hemel was geweest en daar allemaal mensen waren die zo gelukkig waren en met elk van hen had hij in zijn leven wel wat meegemaakt.
Het was er prachtig en iedereen stond bij de poort om de man de verwelkomen.
De poort was van parelmoer en het was er zo vredig. Aan de andere kant van de poort scheen een licht zoals hij nog nooit had gezien maar de man heeft Jezus zelf niet gezien.
En hoe potseling hij in de hemel was gekomen zo plotseling lag hij weer te creperen in het wrak.
De man zei je zal me wel voor gek verklaren en de vriend zei alleen maar wow.
Hij vroeg of hij dit ook tegen anderen had gezegd en hij zei nee je bent de 1e en ook de laatste.
De vriend had 1 vraag aan hem.
Of hij dit aan 1 iemand anders wou vertellen en als hij voor gek werd verklaard dit nooit mee hoefde te doen maar als degene aan wie hij dit zou vertellen en er meer van wilde horen, dat dit een teken van God zou zijn endat hij dit met anderen moest gaan delen als bemoediging, en de man beloofde dat.
Zijn vrouw was bezig in de keuken en hij vroeg of zijn vrouw even bij hem kwam zitten en dat deed ze.
De man vertelde het hele verhaal en zijn vrouw zei..nu begrijp ik je en zei ook dat hij dit aan anderen moest vertellen maar ze wou alles weten en haar ogen vulde zich met tranen en de man vroeg of ze zich niet gepasseerd voelde toen ze vroeg of hij dit al tegen iemand had gezegd en de man zei ja zojuist aan mijn vriend.
De man zei dat hij spijt had dat hij niet in de gaten heeft gehad dat hij niet alleen door de vreselijke pijn was gegaan maar zijn vrouw nog erger en hij vroeg haar vergeving en haar ogen veranderde weer als toen ze gingen trouwen en ze dankte dat ze haar man weer terug had🙏
Hij bedankte haar voor haar trouw en hulp.
De man probeerde op te staan om zijn vrouw vast te houden en te kussen❤
Toen besloot de man om naar de dienst te gaan in zijn gemeente.
Zijn vrouw duwde de rolstoel naar voren en hielp haar man overeind iedereen was aan het klappen en God aan het danken.
Hij wist niet wat hij moest zeggen en fluisterde tegen zijn vrouw ik weet niet wat ik moet zeggen en ze zei het maakt niet uit en toen zei hij:
Dankzij jullie gebeden sta ik hier.
Hij kreeg een groot aplaus👏💕🙏❤
Later is hij door heel de wereld gegaan om zijn getuigenis te geven dit heeft hij 30 jaar gedaan.
Met de boodschap dat de hemel echt bestaat en dat God iedereen op een andere manier gebruikt om tot Zijn doel te komen.
Dit was God's plan met zijn leven want hij kon weer lopen.
Hou vertrouwen in God tot het einde want God geneest nog steeds, ik ben het levende bewijs.
Dit waren zijn slotwoorden Amen.
Ik heb op mijn hart om u te zeggen alstublieft wees goed voor elkaar al is het leven soms zwaar en moeilijk, Liefde overwint alles!
Gebed is zo krachtig!
Als je ergens mee zit of ziek ben of wat dan ook, vraag om gebed, aarzel niet.
Uit onszelf zijn we niks maar in Jezus kunnen we het aan. Amen?!
Een aantal bijbelteksten om u te bemoedigen en u wakker te schudden.
Een blij hart doet het lichaam goed, maar een ontmoedigde geest maakt ziek.
Spreuken 17:22 HTB
De Boeken zijn geschreven om ons te leren.
Wij lezen daar hoe mensen die God onder alles trouw bleven, steeds weer bemoedigd werden.
En dat geeft ons nieuwe moed en goede hoop.
Romeinen 15:4 HTB
Vertrouw met heel je hart op de Here en verwacht het niet van je eigen verstand.
Laat God delen in alles wat je doet, dan kan Hij je levensweg bepalen.
Mijn zoon, ga niet voorbij aan de tucht van de Here en laat de moed niet zakken als Hij je straft.
Want de Here straft degene van wie Hij houdt, net zoals een vader zijn zoon straft die hij liefheeft.
Gelukkig is de mens die de wijsheid zoekt en haar vindt, en die met verstand leert leven.
Want wijsheid brengt meer op dan handel in zilver, meer dan het delven van goud.
De wijsheid is als een boom van het leven voor wie haar bezit.
Gelukkig zijn zij die zich aan de wijsheid vasthouden.
Want met wijsheid maakte de Here de aarde en het heelal getuigt van zijn verstand.
Mijn zoon, verlies de wijsheid niet uit het oog!
Houd haar vast en toon bedachtzaamheid bij alles wat je doet.
Spreuken 3:5-6, 11-14, 18-19, 21 HTB
Want een dwaas die zijn mond houdt, wordt voor wijs gehouden.
Zolang hij zijn mond houdt, denkt men dat hij verstandig is.
Spreuken 17:28 HTB
Ter wille van onze Here Jezus Christus en ter wille van de liefde die de Heilige Geest ons heeft gegeven, doe ik een dringend beroep op u.
Wilt u mij helpen door vurig voor mij te bidden?
Ik bid dat de God van de vrede met u allen zal zijn. Amen.
Romeinen 15:30, 33
Gby😇✌💞🌹🙏
